رواية مكالمة بالغلط الفصل السادس 6 بقلم شيماء فرج

رواية مكالمة بالغلط الفصل السادس 6 بقلم شيماء فرج

الحلقه السادسه

رواية / مكالمة غلط - نوفيلا
بقلم/ شيماء فرج.


سمير خرج من المستشفى بعد مااتأكد انه حل المشكله لكن ساب عبد الله فى حيرته وانشغاله على بنته لحد مانتبهت عليه ام بوسى
الام:خير يا عبد الله مالك
الاب:مافيش حاجه شوفتى الراجل إللى كان قاعد معايا ده
الام:أيوه شوفته قولت تلاقيه حد من صحابك كلمته يجيبلك فلوس ولا حاجه
الاب:صحابى مين هو انا كلمت حد ده العريس إللى متقدم لبنتك واللى كانت حتموت كافره علشانه
الام وهى بتضرب بأيديها على صدرها:ياخبر يا عبد الله دى يجى عنده ٣٠ او ٣٥ سنه
عبد الله:أيوه يا ستى شكله بيقول كده
طبعا هما بيخمنوا السن لان سمير ماقالت سنه لعبد الله
الام:طيب وكان جاى ليه
الاب:جاى يقنعنى انى اوافق ويطمن عليها
الام:ده مش مكسوف من نفسه ده بعد إللى البت عملته
الاب:ده الراجل المجنون شفته كان بيمسح دموعه على جنب وهو مش شايفنى
الام:ياااه يعنى بيحبها اوى كده
الأب:بيحبها ايه انتى كمان
الام:يعنى حيبكى ليه ده حتى شكله له هيبه كده ده البت حتبان جنبه كأنها بنته
الاب:انتى بتتكلمى كده كأننا وافقنا
الام:أنا رأيى توافق يا عبد الله وهى ذنبها على جنبها بقى المره دى انتحرت المره الجايه الله اعلم يمكن تهرب معاه بنتك اتجننت خلاص والراجل اكل بعقلها حلاوه
عبد الله فضل ساكت لكن بيدور كلام مراته فى مخه وخطر على باله ان ممكن تكون بنته عملت معاه حاجه
غلط ولما هو ماوفقش خافت تتفضح الفكره دى خلت عبد الله قام نط من مكانه راح على الدكتور بسرعه
عبد الله:معلش يادكتور كان ليا سؤال
الدكتور:نعم ياحاج خير
عبد الله:هو فى هنا دكتوره متخصصه فى أمراض النساء
الدكتور:أيوه دكتور مروه
عبد الله :طيب ممكن اكلمها بعد اذنك
الدكتور:ثانيه واحده حكلمها تيجى لحضرتك
وفعلا وصلت الدكتوره وعبد الله طلب منها تطمنه على بنته
الدكتوره بعد الحاح من عبد الله دخلت كشفت على بوسى إللى كانت فاقت من الغيبوبة وشافت الدكتوره وهى بتفحصها
بعد الفحص خرجت الدكتوره وجرى عليها عبد الله
عبد الله:خير يادكتوره طمنينى الله يكرمك
الدكتوره :اطمن ياحاج بنتك زى الفل لكن هى فاقت وشافتنى وانا بفحصها وده ممكن يسبب لها حاله نفسيه
عبدالله:ليه يادكتوره انا ابوها وده من حقى
الدكتوره:احساسها بأنك فاقد الثقه فيها ياذيها نفسيا جدا
عبد الله:وهى كمان أذتنى لما انتحرت
الدكتوره:واضح ياحاج انكم بعيد عنها جدا خلى والدتها تصاحبها ده حيكون احسن ليكم وليها
استأذنت الدكتوره وسابت عبد الله فى حيرته ولسه كلام مراته شاغله
عدى اليوم وتانى يوم سمير وصل المستشفى علشان يطمن عليها زى ماقال لعبد الله واول ماوصل راح لعبد الله ومراته الأول
سمير:سلام عليكم
عبد الله ومراته:وعليكم السلام
سمير:ايه الأخبار انهارده فاقت ولا لسه
عبد الله:فاقت الحمد لله والدكتور طمنا عليها وحتخرج كمان شويه
سمير:طيب الحمد لله وكويس انى لحقتكم
عبد الله :لو عاوز تشوفها اتفضل
سمير:حطمن عليها واخرج علطول
عبد الله:روحى معاه ياام بوسى
الام:حاضر اتفضل يا استاذ
دخلت ام بوسى مع سمير وشافت لهفة بنتها عليه وده اكدلها شكوكها من ناحية بنتها واللى ممكن تعمله لو فضل ابوها رافض
سمير:حمد الله على سلامتك
بوسى:الله يسلمك ياحبيبى
سمير:ليه عملتى كده كنتى ممكن تضيعى نفسك
بوسى:خوفت بابا يبعدنى عنك
سمير:وده يخليكى تأذى نفسك كده تفتكرى انا كنت حفرح لو جرالك حاجه لا قدر الله عارفه انا تعبت اد ايه لما عرفت إللى حصلك ده
بوسى:عرفت منين
سمير:عرفت من صاحبتك رشا
بوسى بتعب:انا روحت تسأل عليا
سمير :أيوه طبعا كنت قلقان عليكى جدا وماردتيش على تليفونك
بوسى:علشان كنت أخدت الاقراص
سمير:اخرجى بالسلامه وليا حساب معاكى بعدين
بوسى:حقك عليا ماتزعلش منى
سمير:خلاص اهدى دلوقتى علشان ماتتعبيش وباباكى قالى انك حتخرجى انهارده
بوسى:بس انا خايفه من بابا أوى
الام متدخله:وماخوفتيش من بابا وانتى بتغضبى ربنا وعاوزه تكونى كافره بس حتخافى من بابا ازاى وانتى ماخوفتيش من ربنا
سمير:هى غلطت يامدام لكن فهميها غلطها بالراحة بعد ماتبقى كويسه
ام بوسى معجبهاش تدخله وكلامه وحبت ترد هاله
الام:هو مش حضرتك اطمنت عليها اتفضل يلا روح لعبد الله
خرج سمير وهو بيتحكم فى أعصابه بالعافيه هو مهما كان له طاقه ومحدش بيكلمه بالطريقه دى ابدا ده سمير الكردى ومافكرش هو عامل فيهم ايه وأنهم لو ماكنوش ناس طيبين كان زمانهم قاتلينه
وصل سمير الاستراحة عند عبد الله
سمير:لو مايضايقش حضرتك اوصلكم البيت

عبد الله:لا مايضيقنيش انا كمان عاوزك ومش هينفع الكلام هنا فى المستشفى
سمير:خلاص انا حشوف الدكتور وأشوف لو ينفع نخرج دلوقتى
عبد الله :ماشى وانا حروح احلى امها تجهزها
كل واحد راح فى طريقه
سمير اخد موافقة الدكتور وعرف ان فى حساب لازم يتدفع للمستشفى راح دفعه كله وراح على غرفة بوسى لقاها جهزت
خرج سمير قبلهم وقف العربيه بتاعته قدام باب المستشفى وركب جنبه عبد الله وبوسى وامها ركبوا فى الكرسى إللى ورا
بوسى كانت متفائله ان باباها وافق بتوصيلة سمير مانعرفش ابوها ناويلهم على ايه
وصلوا عند البيت وطلعت بوسى وامها وأبوها وسمير
بوسى كانت حتدخل على أوضتها لكن صوت ابوها وقفها
الاب:انتى رايحه فين
بوسى:حدخل أوضتى يابابا
الاب:لا تعالى هنا اقعدى هنا الأول عاوزك
بوسى استندت على امها ورجعت قعدت على اقرب كرسى لانها لسه برده جسمها مهزوز من المخدر
الاب:استاذ سمير بنتى انتحرت علشان اوافق انها تتجوزك وانا موافق لكن بشرط
سمير:اتفضل اشرط براحتك انا مستعد اكتبلها المؤخر إللى حضرتك عاوزه واجيبلها شبكه إللى تختارها
الاب:انا مش ببيع بنتى انا شرطى الوحيد ان بوسى بعد ماتخرج من هنا عروسه وماترجعش تانى وتعتبر ان اهلها ماتوا البنت إللى تخلى ابوها خايف لتحط راسه فى الوحل يبقى موتها احسن وانا علشان تعبت فى ربايتها وشقيت عليها انا حجوزها واخرجها من هنا عروسه كمان
سمير:حضرتك مش شايف ان ده شرط قاسى جدا
الاب:ده شرطى لو بسنت قبلت بيه ربنا يهنيكم بعيد عننا
الام:لا يا عبد الله حكمك جامد اوى دى مهما كان بنتنا
الاب:انتى تسكتى ولا كلمه
بوسى كانت قاعده بتفكر تختار مين لكن عقلها الصغير التافه قلها ان ابوها بيقول كده بس علشان يخوفها لكن مش حيقدر يبعد عنها ومع الوقت كل حاجه حتتصلح
الاب:ها يابسنت موافقه على شرطى
سمير:يا استاذ عبد الله اكيد بوسى مش حتوافق تبعد عنكم ولو انا حعمل كل المشاكل دى انا حبعد صحيح انا ماقدرش اتنازل عن بسنت لكن يهمنى كمان ان اهلها يباركوا الجوازه
عبد الله:حضرتك راجل محترم وكتر خيرك على كلامك لكن انا عاوز اعرف رد بنتى
بوسى:انا موافقه على شرطك يابابا
الاب:انا كنت عارف انك حتختاريه هو وعلشان كده لو سمحت يا استاذ سمير أنزل هات المأذون لو لسه عاوز تتجوز بنتى
سمير كان موقفه صعب ازاى حيتنازل عنها بعد ماباعت اهلها وقرر يخلص الموقف ويجيب المأذون اهو يبقى ضمن انها مراته ومن ناحيه تانيه ياخد فرصه يصلح بينها وبين اهلها
نزل سمير جاب مأذون وتم كتب الكتاب وعبد الله حتى مااخدش باله من سن سمير الحقيقى من إللى هو فيه كان صعب اوى عليه ان بنته بعد مارباها تختار واحد كل علاقتها بيه كام يوم
خرج المأذون والشهود من بيت عبد الله وبعدها سمير طلب يتكلم معاه على انفراد
سمير:استاذ عبد الله انا نفذت رغبة حضرتك لكن بسنت ليها عندى حقوق وانا مستعد لكل طلباتك غير انى حعملها فرح
عبد الله:أنا ماليش طلبات شوف انت وهى حتتفقوا الفرح امتى ولحد ماتاخدها من هنا تعتبر نفسها ضيفه تقيله علينا
سمير:انا عاوزك تهدى الأول وهى تخلص امتحانات انا اعرف ان فاضلها شهر على نهاية السنه
الاب:أيوه
سمير:خلاص اكون انا جهزت الفيلا وتيجوا تشوفوها واكون حجزت قاعه للفرح هنا
عبد الله:احنا مش حنشوف حاجه هى اختارت وانا وافقت على اختيارها وعلاقتنا بيها انتهت انهارده
وحتنتهى نهائيا يوم الفرح ولو حضرت انا وأمها الفرح حيكون علشان شكلنا قدام الناس مش علشانها
سمير:استاذ عبد الله انا حقيقى اسف انى اتسببت فى كل المشاكل دى
عبد الله:ماتتاسفش انت مش غلطان لو كان أى حد غيرك كانت بنتى برده حتسيبنا وتختاره
عبد الله كان عنده حق فى كلامه لكن ماكانش واخد باله ان هو السبب وأنه حتى لما حب يعالج غلط بنته كان غلطه أكبر منها
طلب سمير من عبد الله انه يتكلم مع بوسي وطبعا عبد الله وافق لانها خلاص بقت مراته
عبد الله:ياام بسنت خليها تكلم جوزها
الام:حاضر يا عبد الله
دخلت بوسى لسمير فى غرفة الصالون
سمير:تعالى اقعدى ياحبيبتى
بوسى:حاضر
سمير:انا اسف يابوسى على إللى حصل مع اهلك ماكنتش احب اعرضك للموقف ده
بوسى:لا ولا يهمك بابا عمل كده بس علشان زعلان واكيد مع الوقت حينسى
سمير:باباكى زعلان جدا يابسنت انتى غلطتى وانا قولتلك كده وانتى فى المستشفى وزودتى غلطك لما اخترتينى انا
بوسى:يعنى انا غلطانه انى إختارتك لو عاوز ترجع فى كلامك براحتك انا ممكن اطلع اقول لبابا دلوقتى واخلصك منى
سمير:بوسى مش عاوز اسمع الكلام ده تانى انا بفهمك غلطك وده حقك عليا انا اكيد فرحان انك اخترتينى لكن متضايق جدا ان اهلك زعلانين منك
بوسى:انت شكلك مش عاوزنى
سمير بغضب:اظن لو انا مش عاوزك ماكنتش سيبت شغلى وقعدت جنبك هنا لحد مااضمن ان والدك وافق ماكنتش نزلت جيبت المأذون وجيت لكن واضح انك مش بتقدرى أى حاجه حتى خوف والدك عليكى
بوسى ببكاء:يعنى انا غلطانه وانت زعلان منى كمان انا عملت كل ده علشان اكون معاك
سمير وهو بيمسك ايديها:عارف ياحبيبى والله لكن كان نفسى افرحك وافرح اهلك بيكى
بوسى:انا فرحانه علشان بقيت مراتك وحفضل معاك علطول
سمير:ربنا يقدرني وأسعدك وأقدر أعوضك عن كل إللى حصلك بسببى
بوسى:ربنا يخليك ياحبيبى
سمير طلع فلوس من جيبه وعطاها لبوسى
بوسى:ايه الفلوس دى انا مش محتاجه حاجه
سمير:حبيبتى انا مسافر الصبح الغردقه وانتى اكيد.حتحتاجى مصروف وانتى بقيتى مراتى يعنى انا المسؤول عنك
بوسى:حتسافر بكره علطول
سمير:يادوب الحق اجهز الفيلا علشان انا اتفقت مع باباكى ان بعد امتحاناتك حنعمل الفرح
بوسى:يعنى مش حاشوفك غير بعد الامتحانات
سمير:لا ياقلبى حجيلك طبعا كل اجازه علشان آخدك اشتريلك كل إللى ناقصك ونحجز اوتيل للفرح
بوسى:بجد حعمل الفرح فى اوتيل
سمير :طبعا ياحبيبتى وحجيبلك اجمل شبكه
بوسى بفرحه:انا بحبك اوى
سمير :وانا بموت فيكى ياقمرى
بوسى:يعنى خلاص مش زعلان منى
سمير:ماتفكرنيش بقى علشان مش عاوز انكد عليكى انهارده لكن حسابك لما نروح بيتنا
بوسى:حاضر
سمير:انا حمشى علشان الوقت اتأخر وبكره ان شاء الله حكلمك
بوسى:مع السلامه ياحبيبى
سمير :الله يسلمك وعاوزك تحاولى تصالحى باباكى
بوسى :حاضر ان شاء الله
خرج سمير وبوسى وسمير استأذن من عبد الله وام بوسى ونزل من عندهم
الحلقه السابعه/
بعد سمير ماخرج من بيت اهل بوسى هى حاولت تكلم ابوها لكن كان رافض وبلغها بنفس كلامه مع سمير
عبد الله:اسمعى ماتحاوليش تتكلمى معايا ولو عقلك صورلك انى ممكن اسامحك مع الوقت تبقى غلطانه لان بعد مابعتى تربيتى ليكى استحالة اقبل انك تكونى بنتى وانا بلغت جوزك بكده جوزك إللى فضلتيه على اهلك على ام حملت فيكى ورضعتك وربتك واب اشتغل وتعب وشقى علشان يوفرلك لقمه كويسه ولبس نضيف وتعليم كويس رميتى بكل ده عرض الحائط واخترتى راجل ماتعرفيهوش غير من يومين تصدقى انه صعبان عليا لان إللى تبيع اهلها مسيرها فى يوم تبيعه وانا بقولهالك من دلوقتى حييجى اليوم إللى حيعيرك فيه بأنك بعتينا علشانه ومن دلوقتى لأ انتى بنتى ولا اعرفك ولو سيبتك فى بيتى ده علشان كلام الناس لكن أوعى تفكرى انه علشانك
بوسى انصدمت من كلام ابوها وحست ان تفكيرها خانها لكن لسه عندها امل مادام لسه قدامها وقت فى البيت معاه
اما الام فكانت صعبانه عليها بنتها هى صحيح غلطت لكن قلب الام دايما بيغفر وخوفها زاد على بنتها بعد ماحست انها شبه مغيبه وان قلبها الأخضر هو إللى ممشيها لكن مابيدها حيله حكم جوزها أقوى من كل شئ
دخلت بوسى على أوضتها وهى حاسه بتعب فظيع لانها لسه مافاقتش بالكامل من المخدر واول مافردت جسمها على السرير راحت فى نوم عميق
عبد الله حاول ينام لكن ازاى حيدوق طعم النوم بعد ماغضبه من بنته وصله انه ياخد قرار ان يرميها فى النار بايده كان حاسس بوجع فى قلبه لكن صدمته فى بنته إللى لاخر وقت كان مستنى منها تختاره هو وامها وصلته للى عمله
اما سمير كان بالنسبه له اليوم مرهق جدا وفى أحداث صعبه وقرارات مصيريه هو صحيح حب بوسى واتعلق بيها لكن كان نفسه يتجوزها بشكل تانى
عدت ليله صعبه لكن مش حتكون اصعب الليالى إللى حتمر على الجميع
ظهرت شمس يوم جديد وأطلقت اشعتها الذهبيه
فاق عبد الله من نومه على صوت المنبه وبعد إللى شافه امبارح بقى حاسس انه جسم من غير روح عبد الله قام اتوضى وصلى ولبس ونزل راح على شغله من غير مايكلم حد
ام بوسى كانت موجوعه على حال جوزها وعلى بنتها واول مره تشوف جوزها بالشكل ده
بوسى صحيت من نومها واول حاجه عملتها مسكت التليفون وكلمت سمير
بوسى:صباح الخير ياحبيبى
سمير:احلى صباح من مراتى حبيبتى
بوسى:وحشتنى اوى لو ماسافرتش عاوزه أشوفك
سمير:انتى كمان وحشتينى ياقلبى لكن انا فعلا على الطريق من بدرى
بوسى:لكن ده الساعه لسه ثمانيه الصبح
سمير:انا صحيت الفجر وسافرت علطول علشان عندى شغل متعطل ولازم الحق الموظفين قبل مايمشوا
بوسى:هو انت عندك موظفين
سمير:ههههه اومال بشتغل لوحدى طبعا عندى موظفين وموظفات
بوسى:موظفات وياترى حلوين بقى
سمير:ايه ده ايه ده بتغيرى عليا ولا ايه
بوسى:لا عادى وهو يعنى مش من حقى
سمير:حقك طبعا ياحبيبتى انتى مراتى حبيبتى لكن لازم يكون عندك ثقه فيا
بوسى:عندى ثقه فيك ياحبيبى طبعا زى ماانت اكيد حيكون عندك ثقه فيا
سمير:اكيد ياحبيبتى بثق فيكى جدا الدليل انة اديتك أسمى من غير تفكير
بوسى فكرت بعقل الطفله انها تثير غيرته عليها ودى حاجه حتفرحها وبالنسبه ليها ان ده الحب بعينه
بوسى:يعنى لو شوفتنى وانا بكلم حد من زملاتى مش حتغير عليا
سمير:مش انتوا مدرسه بنات بس
بوسى:ايوه المدرسه بتاعة بنات بس لكن الدرس والسنتر بنكون ولاد وبنات وفى ولاد كتير نفسهم بس وأكلمهم
سمير بغضب:بوسى انا كده ممكن ازعل منك بجد لان ماينفعش تقولى الكلام ده حتى وان كان قصدك تستفذينى
بوسى:خلاص ياحبيبى انا اسفه
سمير:حبيبتى انا عارف انك لسه صغيره لكن ده مايمنعش ان لازم دماغك تكون كبيره شويه
بوسى:حاضر خلاص بقى مش حعمل كده تانى
سمير كشف لعبة بوسى من أول لحظه وفهم انها بتردله كلامه لكن لا سنه ولاعقله يسمحوا انها تستخف بيه كده
سمير:طمنينى انتى لسه تعبانه ولا بقيتى احسن دلوقتى
بوسى:الحمد لله حاسه انى اتحسنت ويمكن بكره ان شاء الله اروح المدرسه
سمير:ماشى ابدئي دراستك علشان الامتحانات قربت
بوسى:هو الفرح بعد الامتحانات علطول
سمير:اه ياحبيبتى ان شاء الله
بوسى:ايوه بقى علشان انا مش قادره استحمل معاملة بابا ليا
سمير:هو حصل حاجه بعد ماسيبتك
بوسى:لا قاللى ماكلمهوش تانى
سمير:معلش حاولى معاه تانى وتالت ماتيأسيش
بوسى :ان شاء الله
سمير:حبيبى حقفل معاكى دلوقتى وأكلمك تانى
قفلت سمير مع بوسى التليفون لانه كان متضايق منها ومن كلامها هى فكرت بعقل طفله لكن ماتعرفش انها لو أثارت غيرته فعلا حتشوف وش تانى هى لسه ماتعرفهوش
بعد وقت طويل وصل سمير الغردقه وكانت بوسى فى الوقت ده خرجت من أوضتها وشافت امها واخوها ومحدش فى البيت بيكلمها بناءا على تعليمات ابوها
قضت وقتها بين أوضتها والتليفزيون وبعدها دخلت تكلم اوس الخراب صاحبتها فى الفساد رشا
بوسى:الو ازيك يارشا
رشا:مين معايا انتى بوسى
بوسى:ايوه يابنتي مش كلمتك من الرقم ده قبل كده
رشا:يخربيت سنينك انتى لسه عايشه
بوسى:اه يااختى عايشه ده انا كنت حموت فى المستشفى
رشا:ليه ياصغنونه ماانا اخدته كام مره وماحصليش حاجه
بوسى:أنا جسمى ماتحملش ونقلولى دم وعملولى غسيل معده
رشا:بس ايه يابنتي الموز الجامد ده ده مش يستاهل الانتحار ده يستاهل كل حاجه
بوسى بفرحه:قصدك سمير اه ماهو قاللى انك انتى إللى قولتيه
رشا بفخر:اااه عدى الجمايل لحقته من ايد نور كانت لسه حتهزقه
بوسى بفزع:ايه تهزقه ليه يعنى وبعدين سمير بقي جوزى
رشا:ايه ايه ايه بقى جوزك لا فهمينى بسرعه
حكت بوسى كل إللى حصل لرشا
رشا:وقدرتى تقولى كده لباباكى
بوسى:ايوه ماانا فكرت انى لو قولت اختار أهلى هخسر سمير غير ان أبويا برده حيعاملنى وحش وحيمتعنى من المدرسه والخروج ده غير العلقه المتينه إللى كنت حاخدها فقولت اختار سمير ومنها ماخسرهوش ومسير بابا حبسامحنى مش حيقدر يبعد عنى يعنى
رشا:عندك حق والله يلا مبروك ياحبيبتى خلى بالك عليه ودلعيه اوى بقى أوعى يبص لغيرك
بوسى:اسكتى ده طلع عنده موظفات فى الشركه بتاعته
رشا :ياهبله استنى لما تتمكنى وتبقى معاه هناك وبعدين ابقى شوفى الموظفات لو حلوين حبقى ساعتها ادبرلك لكل واحده مصيبه حتمشيها بيها من الشغل
بوسى:ههههه يابنت اللذينه ده انتى مشكله
رشا:بس بعد مانتخرج ابقى شوفيلى شغل معاه علشان اعرف اظبطك
بوسى:طبعا ياحبيبتى من عينيا
رشا:وخلى بالك من نور على فكره شكلها فهمت انى انا إللى جيبتلك المخدر
بوسى :ولا يهمك انا حبقى اكلمها يلا سلام بقى احسن سمير يتصل ويلاقينى مشغوله
رشا:الله يسهلها يا عم ماشى سلام
قفلت بوسى مع رشا وهى فرحانه بصحبتها ماتعرفش ان صاحبتها لو بتحبها كانت نصحتها بالخير
سمير بعد مارجع وخلص شغله كلم مهندس ديكور علشان يبدأ بتجهيز الفيلا وهو نقل حاجته كلها لشقه أجرها لحد ما المهندس يخلص شغل
عدت ايام من غير أى جديد غير ان بوسى رجعت المدرسه وكان سمير بيكلمها يوميا بالساعات وكان بيبعتلها على الواتس أب صور الديكورات بتاعة الفيلا
وفى يوم الاجازه سمير حب يعمل مفاجأه لبوسى وراح على بيتهم من غير مايتصل بيها رن جرس الشقه
فتحت ام بوسى الباب لقت سمير قدامها
سمير:سلام عليكم انا اسف جيت من غير معاد بس حبيت اعملها مفاجأه لبوسى
الام:اهلا وسهلا البيت بيتك اتفضل
دخل سمير وام بوسى استقبلته باحترام ودخلت تنادى جوزها
خرج عبد الله واستقبله باحترام برده مهما كان هو ضيف عنده
عبد الله نورت يا استاذ سمير
سمير:ده نورك
عبد الله بحيره:هى بوسى ماتعرفش انك جاى
سمير:لا انا ماقولتش بصراحه لكن انا عارف ان انهارده ماعندهاش دروس فقولت افاجئها
عبد الله:لكن هى فى درس وزمانها جايه
سمير:انا اسف على الازعاج
طبعا سمير وقتها كان فى قمة غضبه لان هو متأكد ان ماعندهاش درس وبدأ الشك يدخل لقلبه منها
بعد شويه رجعت بوسى اتفاجئت فعلا من وجود سمير لكن اترعبت منه لما شافت نظرة عينه ليها
سمير كان بيبص لبوسى بعيون حاده وواضح فيها الغضب واللوم لكن قطع تفكيرها صوت باباها وهو بيقول لامها
عبد الله:ام بوسى تعالى حضرى الغدا للاستاذ سمير
سمير:لا معلش مش حقدر بعد اذنك ممكن اخد بوسى ونخرج
عبد الله:براحتك دى مراتك وزى ماقولتلك هى مش اكتر من امانه عندى
سمير:حقيقى مش عارف اقولك ايه لكن عندى ثقه ان فى يوم حقدر اطمنك من ناحيتى وتسامح بسنت
عبد الله:أنا مطمن من ناحيتك يا استاذ سمير ماتشغلش بالك بيا اتفضلوا انتوا علشان ماعطلكوش لكن لازم تتغدى معانا يوم كده عيب فى حقنا
سمير:ان شاء الله المره الجايه
خرج سمير وبوسى من البيت وطبعا سمير كان كل همه يستفرد بيها اما بوسى كانت بتتمنى ابوها يرفض خروجهم خوفا من غضب سمير

السابع من هنا

تعديل المقال