رواية ملاكي فهد وملاك كاملة بقلم رنا شريف
فهد : أنا مستحيل أروح استقبلها يا امى
الام ( اميره ) : ليه يا فهد ؟
فهد : انتوا عايزينى أنا فهد الصياد أروح استقبل واحده جايه من العزبه والفلاحين والناس دى .
الاب بغضب : انت اتجننت يا فهد من امتى وانت بتسخر من الناس كده ولا بتتكلم عن حد بالشكل ده؟
فهد بهدوء : أنا آسف يا بابا، اسف يا ماما ، بس انا مش هروح اجيب حد
الأم : يا فهد اسمع...........
قاطعها رنين هاتفها
أميره : أيوة يا ملاك انتى فين ؟
ملاك : أنا بكلم حضرتك يا عمتى عشان ابلغك انى وصلت وروحت السكن بتاع الكليه
اميره: سكن إيه انتى هتيجى هنا عندنا تعيشى معانا
ملاك : معلش يا عمتى سيبينى على راحتى
اميره : راحتك ايه وبتاع ايه انتى حالياً فين ومع مين؟
ملاك : أنا فى السكن اهو بلبس ورايحه الجامعه
اميره : بعد الكلية ترجعى على بيتى
ملاك : بس،،،،
أميره بمقاطعه: مفيش بس سمعتينى !!؟
ملاك : حاضر ، مع السلامه
أميره : سلام
حازم ( الأب) : مالها ملاك يا أميره ؟!
اميره : وصلت وراحت سكن تبع الكليه ، اقسم بالله يا فهد لو مسمعتش كلامى هيكون ليا تصرف تانى معاك
فهد : أنا مليش دعوه أنا مش بحب اتعامل مع الاشكال دي ، أنا رايح الشركه
الاب بغضب : اقف مكانك يا فهد ، تانى مره هتتكلم مع امك كده والله هتزعل واسمع الكلام ، والفلاحين اللى مش عاجبينك دول انت بتاكل من شقاهم ولولا الأرض بتاعتنا اللى فى البلد أنا مكنتش هكبر وأكون هنا ولا بالمكانه دى وعلى فكره انت بقيت مهندس بسبب الارض دى لان مصاريفك كلها كانت من الأرض دى يا بشمهندس ، اتفضل غور يلا .
ذهب فهد إلى الشركه وهو غاضب بعض الشئ
عند ملاك
منه : مالك يا ملاك وايه اللى خلاكى تيجى هنا فجأه
ملاك : مش هروح عند عمتى
منه : ليه يعنى ده حتى طنط أميره كويسه وبتحبك أوى
ملاك : ابنها مش طايقنى
منه : مش ابنها ده اللى انتى مصدعانى بيه وبطيبته وحنيته وجماله ووووو
ملاك : لأ مش ابيه سيف أنا اقصد المغرور فهد
منه : ده اللى كان عايش فى باريس
ملاك : أيوة
منه : وانتى عرفتى ازاى أنه مش طايقك
ملاك : كنت بكلم عمتى امبارح وهي فكرتنى قفلت السكه بس مقفلتش وسمعته وهو بيقول انى مش اليق بيهم ولا ينفع أكون وسطهم عشان كنت عايشه فى العزبه وكده
منه : اهو ده لو شافك بس مش هيعتقك على الجمال ده
ملاك : بطلى تبالغى
منه : لأ مش ببالغ انتى امك وافقت على الموضوع بتاع الدراسه بره البلد ده عشان خايفين عليكى من الناس بسبب الجمال ده اللهم بارك
ملاك : طب يلا ياختى خلينا اقوم اشوف محاضراتى ، سلام
منه : سلام
ملاك : هي ملاك فعلاً جميله بطريقه لا تقاوم ، عيون عسلى فاتح بشره بيضا محجبه حاجه كده قمر هي من اسيوط فى الكليه هناك كان لقبها القطر ، محدش بيقدر يتكلم معاها خالص . فى كليه صيدله
منه : صاحبه ملاك اكبر منها ب سنتين فى صيدله بردو من اسيوط بس كليتها جت فى القاهرة ، محجبه وجميله جداً بردو وحيده واهلها ماتوا ليها ابن خال يعنى ابن **** بس هيتنفخ يعنى .
فى شركة الصياد
فهد : ها يا آدم عملت ايه ؟
آدم : كل خير ، الصفقه تمت الحمد لله
فهد : الحمدلله ، أنا ماشى
آدم : رايح فين
فهد : هعدى على مها فى الكليه وهاخدها واروح
آدم : هاجى معاك
فهد : ماشى يلا
ذهب كل من فهد وآدم الى كلية الهندسه وجلسوا فى كافيه مستنين مها اخت فهد وف أولى كليه صيدله مع ملاك ومنه
اثناء انتظارهم
آدم بتوهان : اوبا بص اللى هناك دى
فهد : فين دى ؟
آدم : هناك اهى يالا ام دريس اسود وطرحه أوف وايت
فهد : اها جميلة فعلاً
آدم : جميلة ايه يا عم دى ملاك
فهد : مابلاش السيرة دى
آدم : لأ مش ملاك قريبتك أنا أقصد البنت دى شكلها ملاك
فهد بتوهان : فعلاً دى اكيد اسمها قمر أو جميله
مها ؛ مين دى يا سى فهد
فهد : خلصتى ؟
مها : أيوة ، مالك بتبص على مين
فهد : ______
مها : ماله ده ، هو بيبص على مين يا آدم ؟
ادم : ________
ده انتوا متخلفين أنا هجيب حاجه وراجعه
فهد : مين دى أول مره اشوفها
ادم : وانا بردو بس ،،،، الحق مش ده سيف اخوك
فهد : هو فين ده ؟
آدم : يالا اللى واقف بيبوس راسها ده سيف
آدم : اها تصدق هو
مها من خلفهم : لسه سرحانين
فهد : مها هي مين اللى سيف واقف معاها دى ؟
مها بصوت عالى وفرحه : ملاااااااك
